كه در تنهايي خويش ، همدم و همدل و همرازم باشد

و با خود بگويم كه تويي تنها يارم ، هرچند كه در برم نيستي

يادت در خاطرم

نامت بر لبم

و مهربانيت در وجودم حك شده

دلم در امواج موج ها مي خروشد

حتي تنگ است كه دل برايت بسرايد

ديگر تاب رفتن هم ندارم

وقت تنگ است و بايد رفت

هر چند وجودم از عشق تو سرشار است

و تمام خاطرات تلخ و شيرين روزهاي رفته از ياد را با خود دارم

كه شايد در شب هاي تار بي كسي ، تنهايم نگذارند

و اين بار براي هميشه دل به دل دريا مي زنم

هرچند وجودم خسته است

از تمام بي تو بودن ها ست!!!